کرونوس – افزایش طول جمجمه، فعالیتی بوده که توسط فرهنگهای مختلفی در سطح جهان از اروپای غربی تا قارهی آمریکا تا شرق دور و آفریقا انجام میشده است.
اما چرا مردم باید جمجمهی بچهشان را به پشت جمجمهی خود طوری وصل کنند تا شکل جمجمهشان شبیه گلابی شود؟! برای یکی از تمدنهای ۶۰۰ ساله در آمریکای جنوبی چنین کاری احتمالاً مخصوص اشخاص ویآیپی بوده است.
مقالهای که جدیداً در نشریهی Current Anthropology منتشر شده، نگاهی به جمجمههای اضافهشدهی مردم Collagua (کالاگوئا) انداخته است. این تمدن در بین سالهای ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ میلادی در جنوب غربی پرو زندگی میکرده است.
با بررسی ایزوتوپهای کربن و نیتروژن در استخوانها، دانشمندان اعلام کردند زنانی که جمجمهی خود را بزرگ میکردهاند رژیم غذایی متنوعتری از زنان دیگر جامعه داشتهاند و به مراتب مورد خشونت فیزیکی کمتری واقع میشدهاند. این پژوهش یک بار دیگر به ما نشان داد این زنان از طبقهی بالاتری از مردم بودهاند.
مردم کالاگوئا در آن زمان به شدت از سوی امپراتوری اینکا مورد تهدید قرار داشتند. در زمانهای سرکوب اجتماعی و جنگ، زنان برای نشان دادن برتری جامعه یا خودشان به این حرکتها دست میزنند. این مقاله همچنین روشن کرد که هر چه فشار از سوی امپراتوری اینکا بر مردم کالاگوئا بیشتر میشده، مردم بیشتری به دراز کردن جمجمههای خود میپرداختهاند. این بار حتی از طبقههای پایینتر مردم.
متیو والسکو، نویسندهی این مقاله میگوید: «در زمانهای بحران و دیگرگونی جامعه، ایجاد انواع جدیدی از هویت جمعی موجب جمع شدن دوبارهی قدرت و اتحاد و یا حتی ایجاد آنها میشده است.»
تغییر مصنوعی فرم جمجمه معمولاً توسط وصله زدن جمجمهی یک نوزاد به جمجمهی انسان انجام میشده و همچنین تختههایی در اطراف آن قرار داده میشده تا از رشد جمجمهی نوزاد جلوگیری شود. اما این تنها نتیجهی بررسی یک مورد جمجمهی وصلهزده شده است. بیشتر زمینشناسان معتقدند این کار تنها برای بالابردن جایگاه اجتماعی و نشان دادن حس تعلق به گروه انجام میگیرفته. عذرخواهی ما را بپذیرید، از فضاییها خبری نیست!