حباب‌ها احتمالاً در ایجاد حیات روی زمین نقش داشته‌اند

محققان اسراییلی معتقدند حباب‌ها ممکن است نقش مهمی در شکل‌گیری مواد آلی اولیه داشته باشند. این فرضیه‌ی جدید به ما برای درک بهتر نخستین سنگ بناهای حیات روی زمین کمک شایانی می‌کند.

این مقاله که در ACS Central Science منتشر شده است، از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری برای درک اثرات ترکیدن حباب‌ها بر روی گازهای غنی حاوی کربن و نیتروژن استفاده می‌کند. وقتی یک حباب در خود فرو میریزد و می‌ترکد، به علت تغییرات در مایع، شرایط درون آن می‌تواند فشار و درجه حرارت‌های بالایی را ایجاد کند که برای شروع واکنش‌های شیمیایی کافی هستند.

آزمایش‌های مختلف نشان می‌دهد بسته به نوع گازهایی که در حباب قرار دارد، ممکن است مجموعه‌هایی بزرگ از مواد معدنی پیچیده ایجاد شود. این تیم، ۱۲ مدل با  پیکربندی‌های متفاوت متان، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن به همراه ترکیباتی شبیه نیتروژن و سیانید هیدروژن یا آموونیاک ساخته است. وقتی که حباب در هر یک از این مخلوط‌ها می‌ترکد، مولکول‌های موقتی را ایجاد می‌کند که پس از خنک شدن، به هشت نمونه‌ی خاص تقسیم می‌شوند.

آنها پس از سرد شدن، شروع به تعامل با محیط می‌کنند. حالا قضیه حتی جالب‌تر هم می‌شود! مولکول‌ها به سرعت به ترکیبات آلی چرب، قندها، آمینواسیدها و حتی اسیدهای نوکلئیک تبدیل شوند که مواد سازنده‌ی DNA وRNA هستند.این مدل نشان می‌دهد که حباب‌های متان بهترین سازنده‌های آمینواسیدها هستند.

نظریه‌ی فروپاشی حباب که نام علمی‌تر آن سنتز سونوشیمیایی است، می‌تواند در بسیاری از نظریه‌ها و فرضیه‌های دیگر به طور گسترده مورد بحث قرار گیرد. حباب‌ها در خیلی از جاها، از کف اقیانوس و دریچه‌های آتشفشانی گرفته تا آبشارها و آب‌گرم‌های طبیعی یافت می‌شوند. این ایده ممکن است سهم مهمی در بحث پیچیده‌ی چگونگی شکل‌گیری حیات بر روی زمین داشته باشد.

در حالی که این مدل نشان می‌دهد مولکول‌هایی که از لحاظ بیولوژیک مشابه هستند می‌توانند در این حباب‌ها ایجاد شوند، سنتز سونوشیمیایی منحصراً یک نظریه باقی می‌ماند. برای این که این نظریه بتواند با نظریات دیگر در مورد نحوه‌ی شکل‌گیری حیات روی زمین رقابت کند، محققان باید آزمایش و نتایج تجربی بیشتری ضمیمه‌ی آن کنند تا بتوانند شبیه‌سازی‌های خود را اثبات کنند.

چیزهای زیادی هست که ما درباره‌ی شکل‌گیری زندگی روی زمین نمی‌دانیم. تنها این را می‌دانیم که تقریباً ۴ میلیارد سال پیش، مولکول‌های خاصی «زنده شدند» اما مسیر این گذار و دلیل خود این گذار هنوز برای ما روشن نیست. عده‌ای معتقدند مولکول‌ها پس از تشکیل در اعماق فضا، توسط یک ستاره‌ی دنباله‌دار (یا سیارک) به زمین آورده شده باشند، یا شاید حتی نتایج فوران آتشفشانی و دیگر اثرات زمین‌شناسی باشند.