کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – دلیل یکی از عجیب‌ترین پدیده‌های کائنات از سوی اخترشناسان در حال کشف است. این پدیده، نوعی انفجار سریع رادیویی (FBR) می‌باشد که چندین بار تکرار شده است. انفجار سریع رادیویی به گسیل عظیم امواج رادیویی گفته می‌شود که مدت آن چند هزارم ثانیه بیشتر نیست؛ پدیده‌ای که در نوع خود خارق‌العاده است. تاکنون تنها ۲۴ FBR ثبت شده است و این انفجار اخیر، FBR 121102، تنها انفجاری است که چندین بار تکرار شده است.
اخترشناسان این FBR را به دلیل تکرار شدن آن به طور ویژه‌ای مورد مطالعه قرار دادند. آنان موفق شدند منشأ این انفجار را با دقت زیادی در منطقه‌ای در یک کهکشان با فاصله‌ی سه میلیارد سال نوری از زمین اندازه بگیرند که در آن ستاره‌ای در حال شکل گرفتن است. پژوهشگران همچنین توانستند متوجه شوند که این امواج احتمالاً از سوی یک ستاره‌ی نوترونی گسیل شده است؛ و حالا با استفاده از تکنیک‌های مشاهداتی جدید آنان توانسته‌اند احتمالات موجود را به چند فرضیه محدود کنند.
بنا بر خبر منتشر شده در Nature، این FBR 121102 از سوی ستاره‌ای نوترونی با میدان مغناطیسی بسیار قوی گسیل شده است. پژوهشگران معتقدند این میدان یا توسط یک ابرسیاهچاله که در حال قورت دادن مواد است ایجاد شده ویا توسط توفان‌های مغناطیسی داخل یک سحابی یا داخل باقی‌مانده‌های یک ابرنواختر (Supernova). این فرضیه بر پایه‌ی مشاهداتی استوار است که نشان می‌دهد امواج رادیویی به دلیل وجود میدان مغناطیسی، قطبی شده‌اند. میدان‌های مغناطیسی قادرند گسیل امواج نوری را به هم بتابانند و هرچه میدان مغناطیسی بزرگ‌تر باشد، این تاب خوردن نیز بیشتر می‌شود.
دنیل میشیلی از ASTRON می‌گوید: «تنها منبع شناخته شده در کهکشان راه شیری که درهم‌تنیدگی‌ای مانند FBR 121102 دارد، مرکز کهکشان است که منطقه‌ای پویا نزدیک به یک ابرسیاهچاله می‌باشد. با این حال، درهم‌تنیدگی انفجارهای رادیویی می‌تواند از سوی منابع دیگری درون سحابی‌های بزرگ یا پسماندهای ابرنواخترها نیز باشد.»
این دانش نوین از منشأها از ترکیب مشاهدات رصدخانه‌ی Arecibo و مشاهدات فرکانس بالا در پروژه‌ی Breakthrough Listen در تلسکوپ Green Bank به دست آمده است.
اندرو سیمور از رصدخانه‌ی Arecibo می‌گوید: «شکل و ویژگی قطبی این انفجارها بسیار شبیه گسیل‌های رادیویی از سوی ستاره‌های نوترونی جوان و پرانرژی در کهکشان خودمان است. این موضوع شاهدی است بر مدل‌هایی که انفجارهای رادیویی را محصول ستاره‌های نوترونی می‌دانند.»
